مقدمه: در سال‌های اخیر علاوه بر نمایه توده بدنی(BMI)، اندازه دورکمر و دور لگن به‌عنوان شاخص‌های تن‌سنجی مرتبط با بیماری‌های کاردیومتابولیک مطرح شده‌اند. برخی از مطالعات ارتباط بین شاخص‌های مذکور را با بعضی از پارامترهای خونی تائید نمودند. این مطالعه به‌منظور تعیین ارتباط شاخص‌های تن‌سنجی با شاخص‌های خونی بیماری‌های کاردیوواسکولار در زوج‌های شهرستان بابل انجام گرفت.

روش‌ها: این مطالعه مقطعی در بهار 1393 انجام گرفت، نمونه پژوهش زوج‌های 60-25 ساله بودند که به روش خوشه‌ای و تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسش‌نامه محقق ساخته، حاوی متغیرهای فردی، زمینه‌ای و وابسته با 16 سؤال بود که روایی و پایایی آن مورد تائید قرار گرفت. داده‌ها در نرم‌افزار SPSS18 تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: در مردان بین BMI با فشار خون سیستولی، فشار خون دیاستولی، قند خون، کلسترول و تری‌گلیسرید ناشتا رابطه مستقیم وجود داشت (05/0>P). در زنان بین BMI با فشار خون سیستولی، فشار دیاستولی، قند خون و تری‌گلیسرید ناشتا رابطه مستقیم معنی‌دار وجود داشت. بین نسبت دور کمر به دور لگن (WHR) مردان و زنان با فشار خون سیستولی، فشار خون دیاستولی، قند خون، کلسترول و تری‌گلیسرید ناشتا رابطه مستقیم معنی‌دار وجود داشت (05/0>P). بین شاخص‌های تن‌سنجی (به جزء BMI) و متغیرهای خونی مردان و زنان یا همسرشان رابطه مستقیم معنی‌دار وجود داشت (05/0>P).

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد با افزایش BMI و نسبت دور کمر به دور لگن (WHR) زوج‌ها، میزان شاخص‌های خونی مرتبط با بیماری‌های کاردیومتابولیک افزایش می­یابد و ممکن است به‌طور مستقیم و غیرمستقیم زمینه ابتلاء به بیماری‌های مزمن متابولیک را فراهم نماید.