دوره 18، شماره 6 - ( 6-1398 )
جلد 18 شماره 6 صفحات 341-334 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shafipour Z, Daneshjoo A, Hoseini M. EFFECT OF AEROBIC TRAINING AND WALNUT CONSUMPTION ON NESFATIN-1 AND INSULIN RESISTANCE INDEX OF WOMEN TYPE 2 DIABETES. ijdld 2019; 18 (6) :334-341
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-5861-fa.html
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-5861-fa.html
شفیع پور زهرا، دانشجو عبدالرسول، حسینی معصومه. تاثیر تمرین هوازی و مصرف گردو بر نسفاتین-1 و شاخص مقاومت انسولینی زنان دیابتی نوع دو. مجله دیابت و متابولیسم ایران. 1398; 18 (6) :334-341
1- گروه تربیت بدنی، دانشکده‌ی علوم انسانی
2- گروه تربیت بدنی، دانشکده‌ی علوم انسانی ،Phdanesh@yahoo.com
2- گروه تربیت بدنی، دانشکده‌ی علوم انسانی ،
چکیده: (2232 مشاهده)
هدف: نسفاتین-1 آدیپوکاینی است که از بافت چربی ترشح شده و در سازوکار تنظیم عملکرد انسولین و متابولیسم گلوکز شرکت دارد. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی و مصرف گردو بر نسفاتین-1 و شاخص مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع دو بود.
روش‌ها: 40 نفر از زنان چاق40 تا 50 ساله دیابتی نوع دو پس ازهمگن‌سازی براساس تست بروس به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در چهار گروه تمرین، گردو، تمرین+گردو و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 10 نفر). تمرین هوازی 8 هفته، سه جلسه در هفته به‌مدت 16 دقیقه با 65 درصد ضربان قلب بیشینه در هفته‌ی اول بود که در هفته‌ی هشتم به 30 دقیقه با 80 درصد ضربان قلب بیشینه رسید. گروه‌های مصرف گردو روزانه 25 تا 27 گرم گردو را به‌عنوان بخشی از اسیدهای چرب PUFA در رژیم غذایی، جایگزین یک سوم کل چربی رژیم غذایی کردند. 24 ساعت قبل از اولین جلسه و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه پروتکل تحقیق، از همه آزمودنی‌ها نمونه‌ی خونی اخذ شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس آمیخته بین-درون آزمودنی‌ها استفاده شد. سطح معناداری 05/0P< در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: در گروه‌های تمرین مقادیر وزن، نمایه‌ی توده‌ی بدن ، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین به‌طور معناداری کاهش یافته و حداکثر اکسیژن مصرفی و نسفاتین-1 افزایش معناداری یافت (05/0P<).
نتیجه‌گیری: تمرین هوازی با این شدت و مقدار می‌تواند به‌عنوان درمان کمکی زنان دیابتی نوع دو توصیه شود. مصرف گردو با این مقدار بر سطح گلوکز خون، شاخص مقاومت به انسولین و نسفاتین-1 زنان دیابتی نوع دو تأثیر معناداری نداشت. پیشنهاد می شود برای بهره‌برداری مؤثر، گردو با دوز بالاتری مصرف شود.
روش‌ها: 40 نفر از زنان چاق40 تا 50 ساله دیابتی نوع دو پس ازهمگن‌سازی براساس تست بروس به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در چهار گروه تمرین، گردو، تمرین+گردو و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 10 نفر). تمرین هوازی 8 هفته، سه جلسه در هفته به‌مدت 16 دقیقه با 65 درصد ضربان قلب بیشینه در هفته‌ی اول بود که در هفته‌ی هشتم به 30 دقیقه با 80 درصد ضربان قلب بیشینه رسید. گروه‌های مصرف گردو روزانه 25 تا 27 گرم گردو را به‌عنوان بخشی از اسیدهای چرب PUFA در رژیم غذایی، جایگزین یک سوم کل چربی رژیم غذایی کردند. 24 ساعت قبل از اولین جلسه و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه پروتکل تحقیق، از همه آزمودنی‌ها نمونه‌ی خونی اخذ شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس آمیخته بین-درون آزمودنی‌ها استفاده شد. سطح معناداری 05/0P< در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: در گروه‌های تمرین مقادیر وزن، نمایه‌ی توده‌ی بدن ، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین به‌طور معناداری کاهش یافته و حداکثر اکسیژن مصرفی و نسفاتین-1 افزایش معناداری یافت (05/0P<).
نتیجه‌گیری: تمرین هوازی با این شدت و مقدار می‌تواند به‌عنوان درمان کمکی زنان دیابتی نوع دو توصیه شود. مصرف گردو با این مقدار بر سطح گلوکز خون، شاخص مقاومت به انسولین و نسفاتین-1 زنان دیابتی نوع دو تأثیر معناداری نداشت. پیشنهاد می شود برای بهره‌برداری مؤثر، گردو با دوز بالاتری مصرف شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
