دوره 22، شماره 6 - ( 12-1401 )
جلد 22 شماره 6 صفحات 383-372 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سعید نعیمی1 
، وحید ولی پور ده نو* 2، مسعود معینی3
، وحید ولی پور ده نو* 2، مسعود معینی3
1- گروه تربیت بدنی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
2- گروه علوم ورزشی، دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران ،valipour.v@lu.ac.ir
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
2- گروه علوم ورزشی، دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران ،
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
چکیده: (495 مشاهده)
مقدمه: از عوارض دیابت نوع دو اختلالات عصب‌شناختی است و پروتئین‌های DCX و AMPA ممکن است در این اختلال درگیر باشند. بنابراین، هدف پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی بر سطوح پروتئین‌های DCX و AMPA در هایپوکمپ موش‌های دارای دیابت نوع دو بود.
روش‌ها: در این پژوهش 32 سر موش نر ویستار هشت هفته‌ای به چهار گروه کنترل (C)، دیابت (D)، دیابت تمرین (DT) و تمرین (T) تقسیم شدند. دیابت به‌وسیله‌ی تزریق استرپتوزوتوسین ایجاد شد. تمرین هوازی پنج جلسه در هفته برای شش هفته اجرا شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه موش‌ها تشریح و بافت هایپوکمپ استخراج شد. پروتئین‌ها به روش الایزا اندازه‌گیری شد. برای تحلیل داده‌ها از آنالیز واریانس یک‌طرفه استفاده شد.
یافته‌ها: بین سطوح DCX گروه C و گروه‌های T (19/0=p) و DT (50/0=p) اختلاف معناداری وجود نداشت. اما بین سطوح DCX گروه‌های C و D تفاوت معناداری وجود داشت (05/0=P). بین گروه‌های دیابتی و گروه T اختلاف معناداری مشاهده شد (05/0>P). سطوح AMPA گروه‌های دیابتی به شکل معناداری کمتر از گروه‌های C و T بود (05/0>P). تفاوت بین گروه‌های C و T (21/0=P) و گروه‌های D و DT (73/0=p) معنادار نبود. بین AMPA و DCX با گلوکز همبستگی منفی معناداری مشاهده شد (به‌ترتیب 0005/0= p ، 75/0-=r و 0005/0= p ، 65/0-=r).
نتیجه‌گیری: دیابت پروتئین‌های AMPA و DCX را کاهش می‌دهد اما ورزش اثر دیابت بر آنها را به‌طور غیرمعناداری کاهش می‌دهد. با توجه به‌مدت زمان مناسب تمرین، این احتمال وجود دارد با توجه به ارتباط منفی معنادار این دو پروتئین با گلوکز خون، شدت تمرین بتواند اثر منفی دیابت روی آنها را کاهش دهد.
روش‌ها: در این پژوهش 32 سر موش نر ویستار هشت هفته‌ای به چهار گروه کنترل (C)، دیابت (D)، دیابت تمرین (DT) و تمرین (T) تقسیم شدند. دیابت به‌وسیله‌ی تزریق استرپتوزوتوسین ایجاد شد. تمرین هوازی پنج جلسه در هفته برای شش هفته اجرا شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه موش‌ها تشریح و بافت هایپوکمپ استخراج شد. پروتئین‌ها به روش الایزا اندازه‌گیری شد. برای تحلیل داده‌ها از آنالیز واریانس یک‌طرفه استفاده شد.
یافته‌ها: بین سطوح DCX گروه C و گروه‌های T (19/0=p) و DT (50/0=p) اختلاف معناداری وجود نداشت. اما بین سطوح DCX گروه‌های C و D تفاوت معناداری وجود داشت (05/0=P). بین گروه‌های دیابتی و گروه T اختلاف معناداری مشاهده شد (05/0>P). سطوح AMPA گروه‌های دیابتی به شکل معناداری کمتر از گروه‌های C و T بود (05/0>P). تفاوت بین گروه‌های C و T (21/0=P) و گروه‌های D و DT (73/0=p) معنادار نبود. بین AMPA و DCX با گلوکز همبستگی منفی معناداری مشاهده شد (به‌ترتیب 0005/0= p ، 75/0-=r و 0005/0= p ، 65/0-=r).
نتیجه‌گیری: دیابت پروتئین‌های AMPA و DCX را کاهش می‌دهد اما ورزش اثر دیابت بر آنها را به‌طور غیرمعناداری کاهش می‌دهد. با توجه به‌مدت زمان مناسب تمرین، این احتمال وجود دارد با توجه به ارتباط منفی معنادار این دو پروتئین با گلوکز خون، شدت تمرین بتواند اثر منفی دیابت روی آنها را کاهش دهد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |