1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلام
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلام ،htaheriedu@gmail.com
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلام ،
چکیده: (232 مشاهده)
مقدمه: بیماری دیابت شیرین نوع دو همانند سایر بیماریهای التهابی، موجب تغییر در سطوح نشانگرهای ضدالتهابی مانند پنتراکسین-3 و پیشالتهابی مثل گرملین-1 می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه آثار 10 هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر سطوح سرمی پنتراکسین-3، گرملین-1 و مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روشها: در این مطالعه نیمه تجربی، 29 مرد مبتلا به دیابت نوع دو در دامنه سنی 25 تا 40 سال انتخاب و به روش تصادفی به سه گروه تمرین هوازی، تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین گروه هوازی با شدت 55 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه و مقاومتی با شدت 55 تا 75 درصد یک تکرار بیشینه طی 10 هفته و سه جلسه در هفته اجرا گردید. پیش و پس از دوره مداخله سطوح سرمی پنتراکسین-3، گرملین-1 اندازه گیری و شاخص مقاومت به انسولین نیز محاسبه شد.
یافته ها: در هردو گروه تمرین هوازی (0/039=P) و مقاومتی (0/019=P) سطح سرمی پنتراکسین-3 در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت؛ اما بین دو گروه تفاوتی دیده نشد (0/703=P). همچنین، سطوح سرمی گرملین- 1 و مقاومت به انسولین گروههای تمرین هوازی (به ترتیب؛ 0/022=P و 0/040=P) و مقاومتی (به ترتیب؛ 0/037=P و 0/031=P) نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری را نشان داد؛ گرچه بین گروههای تمرینی تفاوتی وجود نداشت (به ترتیب؛ 0/815=P و 0/659=P).
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که هر دو نوع تمرین هوازی و مقاومتی دارای آثار مشابهی در بهبود نشانگرهای التهابی و مقاومت به انسولین بیماران مبتلا به دیابت نوع دو هستند.
روشها: در این مطالعه نیمه تجربی، 29 مرد مبتلا به دیابت نوع دو در دامنه سنی 25 تا 40 سال انتخاب و به روش تصادفی به سه گروه تمرین هوازی، تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین گروه هوازی با شدت 55 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه و مقاومتی با شدت 55 تا 75 درصد یک تکرار بیشینه طی 10 هفته و سه جلسه در هفته اجرا گردید. پیش و پس از دوره مداخله سطوح سرمی پنتراکسین-3، گرملین-1 اندازه گیری و شاخص مقاومت به انسولین نیز محاسبه شد.
یافته ها: در هردو گروه تمرین هوازی (0/039=P) و مقاومتی (0/019=P) سطح سرمی پنتراکسین-3 در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت؛ اما بین دو گروه تفاوتی دیده نشد (0/703=P). همچنین، سطوح سرمی گرملین- 1 و مقاومت به انسولین گروههای تمرین هوازی (به ترتیب؛ 0/022=P و 0/040=P) و مقاومتی (به ترتیب؛ 0/037=P و 0/031=P) نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری را نشان داد؛ گرچه بین گروههای تمرینی تفاوتی وجود نداشت (به ترتیب؛ 0/815=P و 0/659=P).
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که هر دو نوع تمرین هوازی و مقاومتی دارای آثار مشابهی در بهبود نشانگرهای التهابی و مقاومت به انسولین بیماران مبتلا به دیابت نوع دو هستند.
شماره‌ی مقاله: 2
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |