حمیدرضا زلفی1 
، امیر شکیب2 ، مهدی زارعی* 3، نگیسا فرهنگی4
، امیر شکیب2 ، مهدی زارعی* 3، نگیسا فرهنگی4
1- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران
2- دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، ایران
3- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه نیشابور، نیشابور، ایران ، Mehdizarei@neyshabur.ac.ir
4- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، ایران
2- دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، ایران
3- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه نیشابور، نیشابور، ایران ، Mehdizarei@neyshabur.ac.ir
4- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، ایران
چکیده: (135 مشاهده)
مقدمه: اثرات ورزش منظم بر پروفایل miRNA و شاخص های استرس اکسایشی کمتر شناخته شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات mRNA17 و شاخص های استرس اکسایشی در زنان دارای اضافه وزن و چاق به دنبال تمرینات عملکردی با شدت بالا بود.
روش ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی،22 زن دارای اضافه وزن و چاق به صورت تصادفی در دو گروه تمرین عملکردی با شدت بالا (10 نفر) و کنترل(12 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرینی 3 جلسه در هفته به مدت 8 هفته به اجرای تمرینات عملکردی با شدت بالا (مقیاس درک فشار بالاتر و مساوی 7) پرداختند. قبل و پس از 8 هفته، نمونه‌های خونی جهت اندازه گیری miR-17، مالون دی آلدئید (MDA)، سوپراکسیددیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) به عمل آمد. از آزمون تحلیل کواریانس جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.
یافته ها: بعد از هشت هفته تمرینات عملکردی با شدت بالا، miR-17 در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت(001/0=p). بعد از هشت هفته تمرینات عملکردی با شدت بالا TAC (0001/0=p)، GPX (007/0=p) و SOD (001/0=p) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت. تغییر معناداری در MDA مشاهده نشد (778/0=p).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد هشت هفته تمرین عملکردی با شدت بالا ممکن است منجر به کاهش miR-17 و بهبود شاخص های استرس اکسایشی و آنزیم های آنتی اکسیدانی گردد که احتمال دارد در بهبود شاخص های متابولیک و عوارض چاقی موثر باشد.
روش ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی،22 زن دارای اضافه وزن و چاق به صورت تصادفی در دو گروه تمرین عملکردی با شدت بالا (10 نفر) و کنترل(12 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرینی 3 جلسه در هفته به مدت 8 هفته به اجرای تمرینات عملکردی با شدت بالا (مقیاس درک فشار بالاتر و مساوی 7) پرداختند. قبل و پس از 8 هفته، نمونه‌های خونی جهت اندازه گیری miR-17، مالون دی آلدئید (MDA)، سوپراکسیددیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) به عمل آمد. از آزمون تحلیل کواریانس جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.
یافته ها: بعد از هشت هفته تمرینات عملکردی با شدت بالا، miR-17 در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت(001/0=p). بعد از هشت هفته تمرینات عملکردی با شدت بالا TAC (0001/0=p)، GPX (007/0=p) و SOD (001/0=p) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت. تغییر معناداری در MDA مشاهده نشد (778/0=p).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد هشت هفته تمرین عملکردی با شدت بالا ممکن است منجر به کاهش miR-17 و بهبود شاخص های استرس اکسایشی و آنزیم های آنتی اکسیدانی گردد که احتمال دارد در بهبود شاخص های متابولیک و عوارض چاقی موثر باشد.
شماره‌ی مقاله: 16
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
