مصطفی نجفی، محمود میرحسینی، مریم مغانی لنکرانی، شروین آ ثاری، سید عباس تولایی،
دوره ۴، شماره ۲ - ( ۵-۱۳۸۳ )
رضایتمندی خانوادگی زیر گروه‌های جمعیتی مراجعه کننده به درمانگاه غدد، شامل بیماران دیابتی و غیر دیابتی و همسران آنان در مطالعه حاضر مورد مقایسه قرار گرفت. رابطه بین رضایتمندی خانوادگی و متغیرهای سن، جنس، میزان تحصیلات، وضعیت اقتصادی، نوع دیابت، طول مدت ابتلا، نوع درمان و میزان داروی مصرفی در بیماران دیابتی مورد بررسی قرار گرفت. فراوانی ناتوانی جنسی و کاهش میل جنسی نیز در زوجین دیابتی و غیر دیابتی مقایسه گردید.
روش‌ها : در این مطالعه که به صورت مورد- شاهدی انجام شد، ۴۰۰ نفر به صورت غیر تصادفی ساده از بین مراجعین به درمانگاه غدد شهرکرد در سال ۱۳۸۲ انتخاب شدند. نمونه های مورد بررسی به گروه ۱ (بیماران دیابتی، ۱۰۰ نفر)، گروه ۲ (همسران بیماران دیابتی،۱۰۰ نفر)، گروه ۳ (بیماران غیر دیابتی، ۱۰۰ نفر) و گروه ۴ (همسران بیماران غیر دیابتی،۱۰۰ نفر) وارد شدند. دو گروه ۱ و ۲ از نظر متغیرهای جنس، میزان تحصیلات و وضعیت اقتصادی همسان بودند. رضایتمندی خانوادگی در گروه‌های مذکور با استفاده از پرسشنامه روابط خانوادگی گریمس (GRIMS) مورد سنجش و مقایسه قرار گرفت.
یافته‌ها: میزان رضایتمندی بیماران دیابتی در مقایسه با بیماران غیر دیابتی (۰۵/۰=P)، بیماران دیابتی در مقایسه با همسران خود ((۰۰۳/۰=P)، همچنین بیماران غیر دیابتی در مقایسه با همسران خود (۰۰۲/۰=P) به میزان معنی داری کمتر بود، حال آنکه رضایتمندی خانوادگی همسران بیماران دیابتی و همسران بیماران غیر دیابتی تفاوت معنی داری را نشان نداد (۰۵/۰P>). سهم ابتلا به ناتوانی عملکرد جنسی در زوجین دیابتی و غیر دیابتی به ترتیب ۷۶% و ۳۲% (۰۵/۰P<) و سهم کاهش میل جنسی در زوجین دیابتی و غیر دیابتی به ترتیب ۲۹% و ۱۲% (
۱/۰نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر بر ضرورت توجه به خانواده به عنوان بخشی از رویکرد به بیماری دیابت تأکید دارد. بر پایه نتایج این تحقیق، توصیه می شود حداکثر توجه در این زمینه به بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ و افرادی که میزان داروی بیشتری را مصرف می کنند، معطوف شود.
