مجله

مقدمه: تشخیص دیابت بارداری (GDM) نه تنها از نظر پیشگیری از بیماری‌ها و اختلالات پری ناتال مهم است، بلکه بر پیامدهای طولانی مدت سلامت مادر و کودک نیز تأثیر بسزایی دارد. آزمون های غربالگری دیابت بارداری که هم اکنون مورد استفاده قرار می‌گیرند، وقت گیر و پرهزینه اند. لذا یافتن آزمون‌های ساده تر و ارزانتر با حساسیت و ویژگی قابل قبول، ضروری به نظر می‌رسند. هدف از انجام این مطالعه، یافتن یک نقطه مناسب از قند پلاسمای ناشتا به‌عنوان تست غربالگری دیابت دوران بارداری می باشد.
روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، ۲۰۰ زن باردار مراجعه کننده به درمانگاه پری ناتال بیمارستان امام خمینی ساری که حداقل یک عامل خطر ابتلا به GDM، شامل سن بیشتر یا مساوی ۲۵ سال، سابقه حاملگی پر خطر (سقط تکراری، پره‌اکلامپسی، GDM، ماکروزومی، آنومالی جنینی و مرده زایی)، نمایه توده بدنی (BMI) قبل از بارداری بیشتر یا مساوی kg/m۲ ۲۵ و سابقه دیابت ملیتوس در فامیل درجه یک داشتند، وارد مطالعه شدند. مبتلایان به دیابت پیش از بارداری، از مطالعه خارج شدند. جهت همه افراد مذکور در هفته ۲۴ تا ۲۸ بارداری، آزمون گلوکز ۵۰ گرمی درخواست شد و در صورتی‌که گلوکز پلاسمای یک ساعت بعد ، بیشتر از mg/dl ۱۳۰ بود، آزمون تحمل گلوکز خوراکی ۱۰۰ گرمی بر اساس پروتکل ADA، ۲۰۰۶ و معیارهای تشخیصی کارپنتر و کوستان انجام شد و افراد مبتلا به دیابت بارداری مشخص شدند. سپس با استفاده از منحنی Receiver Operating Characteristic (ROC)، سطحی از قند پلاسمای ناشتا (FPG) که در تشخیص دیابت بارداری بالاترین حساسیت و ویژگی را دارا بود، تعیین گردید.
یافته‌ها: آزمون ۵۰ گرمی گلوکز در ۶۵ نفر (۵/۳۲%) مثبت شد و از این مقدار ۵۸ نفر (میزان بازگشت ۸۹%) جهت آزمون ۱۰۰ گرمی مراجعه کردند که ۲۰ نفر (۱۰%) مبتلا به GDM تشخیص داده شدند. با استفاده از منحنی ROC با سطح زیر منحنی ۸۵۳/۰، سطح قند خون ناشتای mg/dl ۵/۹۱، بهترین حساسیت و ویژگی (به ترتیب۸۰% و۹۲% ) را در تشخیص دیابت بارداری، دارا بود.
نتیجه‌گیری: سطح قند خون ناشتای mg/dl ۵/۹۱ ≤ حساسیت و ویژگی مناسبی برای تشخیص دیابت بارداری دارد لذا با توجه به ساده تر و ارزانتر بودن آن نسبت به آزمون ۵۰ گرمی ،به عنوان روش غربالگری دیابت بارداری توصیه می‌گردد.