ندا آقایی، محمد شرافتی مقدم، فرهاد دریانوش، سعیده شادمهری، شیوا جهانی گلبر،
دوره ۱۸، شماره ۳ - ( ۱۲-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه:
مسیر mTORC۱ از مسیرهای مهم سنتز پروتئین در قلب است که می‌تواند منجر به هیپرتروفی فیزیولوژیک یا پاتولوژیک شود. دیابت می‌تواند منجر به نقص در این مسیر شود. هدف از مطالعه‌ی حاضر، بررسی تأثیر ۴ هفته تمرین هوازی بر محتوای پروتئین‌های مسیر سیگنالینگ mTORC۱ در بافت قلب موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نوع یک است.
روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، ۱۶ سر موش صحرایی نر ۳ ماهه نر از نژاد اسپراگ‌داولی با میانگین وزن ۲۰±۳۰۰ گرم انتخاب شدند و پس از دیابتی شدن نوع یک از طریق محلول استرپتوزوتوسین، به روش تصادفی به ۲ گروه، تمرین دیابتی (۸ سر) و کنترل دیابتی (۸ سر) تقسیم شدند؛ گروه تمرینی ۴ روز در هفته مطابق با برنامه‌ی تمرینی (هر جلسه ۴۲ دقیقه و از سرعت ۱۰ تا ۲۰ متر بر دقیقه) به‌مدت ۴ هفته به تمرین هوازی پرداختند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ‌گونه برنامه‌ی تمرینی نداشتند. برای تجزیه وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های t-وابسته و t-مستقل استفاده شد. سطح معنی‌داری، ۰۵/۰P≤ در نظر گرفته شده است.
یافته‌ها: افزایش معنی‌داری در محتوای پروتئین‌های AKT۱ (۰۱۵/۰P<)، mTOR (۰۰۱/۰P<)، P۷۰S۶K۱ (۰۰۶/۰P<)، ۴EBP۱ (۰۵/۰P<) در گروه تمرین هوازی نسبت به کنترل مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: تمرین هوازی به‌مدت ۴ هفته توانست مسیر AKT۱/mTOR/P۷۰S۶K۱ و AKT۱/mTOR/۴E-BP۱ را در مسیر mTORC۱ فعال کند؛ بنابراین، با توجه به عوارض قلبی در افراد دیابتی نوع یک، تمرین هوازی می‌تواند از طریق مسیر mTORC۱ منجر به سنتز پروتئین و هیپرتروفی فیزیولوژیک قلبی شود.
