مجله

ناهنجاری‌های لیپوپروتیین‌ها از جمله عوامل خطر افزایش بروز بیماری‌های قلبی عروقی (CVD) در افراد دیابتی به شمار می رود. اختلالات موجود در وضعیت ویتامین های گروه B و آنتی‌اکسیدان‌ها در افراد دیابتی، نقش مفید مصرف این مکمل ها را در بهبود وضعیت لیپید های خون مطرح می سازد.
روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده دو سو کور، تعداد ۱۲۵ بیمار دیابتی نوع۲ بطور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند و هر گروه روزانه برای مدت ۲ ماه یکی از مکمل‌های زیر را دریافت کرد: ۱) ۱۰ میلی گرم۲B، ۱۰ میلی‌گرم ۶B، ۲۰۰میکروگرم ۱۲B و ۱۰۰۰میکروگرم فولات؛ ۲) ویتامین های گروه B و۱۰۰ میلی گرم ویتامین E؛ ۳) ویتامین های گروه B و ۲۰۰میلی گرم ویتامین C؛ ۴) ویتامین های گروه B، ۱۰۰ میلی گرم ویتامین E و ۲۰۰میلی گرم ویتامین C؛ و ۵) دارونما.
نمونه‌های خون ناشتا در شروع و انتهای کارآزمایی جمع آوری و سطوح کلسترول تام، تری گلیسرید، آپولیپوپروتئین های A۱ وB و ویتامین های E، اسید فولیک و ویتامین ۱۲B در سرم و ویتامین C خون تام اندازه گیری شدند. تغییرات سطوح اولیه و تغییرات در طی مطالعه با استفاده از مدل general linear آزمون آماری شد.
یافته ها: مصرف مکمل به مدت ۲ ماه تغییر معنی داری در میانگین سطوح سرمی آپولیپوپروتئین ها ایجاد نکرد. همبستگی مثبت ومعنی دار بین تغییرات ویتامین E با تغییرات آپوA۱ (۰۰۳/۰=P) و آپوB (۰۰۱/۰>P) دیده شد. در رگرسیون چند متغیره سطح سرمی ویتامین E به عنوان متغیرمستقل و پیشگویی کننده سطوح سرمی آپو A۱ وB (به ترتیب: ۰۰۲/۰=P و ۰۰۱/۰>P) و تغییرات سطح سرمی ویتامین ۱۲B به عنوان متغیر پیشگویی کننده غلظت سرمی آپو B وارد معادله شدند (۰۵/۰>P).
نتیجه گیری: سطح ویتامین E سرم نماگر مناسبی برای پیشگویی سطوح سرمی آپوA۱ و B می باشد. افزایش دوز مکمل و مدت طولانی تر مداخله برای دستیابی به تغییرات مطلوب توصیه می شود.