روشها: در این مطالعه، 56 رت نر سه ماهه در محدوده وزنی 250-200 گرم انتخاب و به طور تصادفی به 8 گروه 7تایی تقسیم و به مدت یک ماه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروههای اول و دوم سالم غیر دیابتی و بقیه گروهها توسط استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. به گروههای هشت گانه به ترتیب: 1- حامل (کنترل)، 2- عصاره تام+ حامل (کنترل)، 3- حامل (دیابتی، کنترل)، 4- عصاره تام+ حامل (دیابتی) و فراکسیونهای متانولی+ حامل 5-20% (دیابتی) 6- 40% (دیابتی)، 7- 60% (دیابتی)، 8- ترکیب 80 و 100% (دیابتی) به صورت داخل صفاقی روزانه ترزیق شد. در پایان مطالعه از رتها خونگیری و پارامترهای استرس اکسیداتیو اندازهگیری گردید و دادهها با استفاده از روش آنالیز واریانس یک طرفه و نرمافزار SPSS مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: در این مطالعه، عصاره تام باعث افزایش آنتی اکسیدانت تام (001/0 =(P، سوپر اکسید دیسموتاز(010/0 =P)، گلوتاتیون پراکسیداز (000/ =P) و گلوتاتیون (002/0 =P) در رتهای سالم و دیابتیک و کاهش مالون دی آلدیید (01/0=P) در رتهای دیابتیک شد. همچنین فراکسیون 20%، باعث بیشترین افزایش در میزانهای تام آنتی اکسیدانت (009/ 0=P)، سوپراکسید دیسموتاز ( 002/0=P)، گلوتاتیون پراکسیداز(001/0=P) و گلوتاتیون (001/0=p) و بیشترین کاهش در میزان مالون دی آلدیید (001/=P) در رتهای دیابتیک گردید.
نتیجهگیری: تجویز عصاره تام چای سیاه و فراکسیون 20% حاصل از آن، بر استرس اکسیداتیو رتهای دیابتیک تاثیر مثبت دارد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |