دوره 13، شماره 4 - ( 2-1393 )
جلد 13 شماره 4 صفحات 307-297 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jamshidi Khezerlou Z, Ahmadizad S, Hedayati M, Rahmani H, movahedi A. RESPONSES OF VISFATIN AND INSULIN RESISTANCE INDEX TO DIFFERENT RESISTANCE EXERCISE PROTOCOLS. ijdld 2014; 13 (4) :297-307
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-5214-fa.html
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-5214-fa.html
جمشیدی خضرلو زهرا، احمدی زاد سجاد، هدایتی مهدی، رحمانی هیوا، موحدی آزاده. پاسخ ویسفاتین و شاخص مقاومت به انسولین به پروتکل‌های مختلف فعالیت مقاومتی. مجله دیابت و متابولیسم ایران. 1393; 13 (4) :297-307
زهرا جمشیدی خضرلو1 
، سجاد احمدی زاد* 2، مهدی هدایتی3 ، هیوا رحمانی1 ، آزاده موحدی1
، سجاد احمدی زاد* 2، مهدی هدایتی3 ، هیوا رحمانی1 ، آزاده موحدی1
1- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی،
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، ،S_Ahmadizad@sbu.ac.ir
3- مرکز تحقیقات سلولی مولکولی غدد درون ریز، پژوهشکده غدد درون‌ریز و متابولیسم
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، ،
3- مرکز تحقیقات سلولی مولکولی غدد درون ریز، پژوهشکده غدد درون‌ریز و متابولیسم
چکیده: (6779 مشاهده)
مقدمه: هدف از این مطالعه مقایسه پاسخ ویسفاتین و شاخص مقاومت به انسولین به پروتکل‌های فعالیت مقاومتی بود.
روش‌ها: تعداد 10 مرد جوان سالم، سه پروتکل فعالیت مقاومتی قدرتی (3 ست 4 الی 5 تکراری با 85% یک تکرار بیشینه و 3 دقیقه استراحت بین ست‌ها و حرکات)، هایپرتروفی (3 ست10 تکراری با 70% یک تکرار بیشینه و 2 دقیقه استراحت بین ست‌ها و حرکات) و قدرتی-استقامتی (3 ست 15 تکراری با 55% یک تکرار بیشینه و 1 دقیقه استراحت بین ست‌ها و حرکات) را در سه جلسه اجرا کردند. در هر جلسه دو نمونه خون قبل و بلافاصله پس از فعالیت گرفته شد. برای مقایسه داده‌ها از آزمون تحلیل‌واریانس دو‌طرفه مکرر (2×3) استفاده شد.
یافته‌ها: صرف‌نظر از نوع فعالیت مقاومتی، غلظت پلاسمایی ویسفاتین بعد از سه نوع فعالیت مقاومتی کاهش معنی‌دار داشت (05/0>P)، که این کاهش ویسفاتین در پاسخ به پروتکل قدرتی- استقامتی و هایپرتروفی به‌طور معنی‌داری بیشتر از پاسخ به پروتکل قدرتی بود (05/0>P). نتایج نشان داد که نه‌تنها گلوکز، انسولین و مقاومت‌انسولین در پاسخ به فعالیت مقاومتی تغییر معنی‌داری نداشتند بلکه بین تغییرات آن در پاسخ به پروتکل‌های فعالیت مقاومتی نیز تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد
(05/0> P). بررسی همبستگی بین تغییرات ویسفاتین و سایر پارامترها نشان داد که ارتباطی بین آنها وجود ندارد (05/0P>). نتیجه‌گیری: انجام فعالیت مقاومتی به‌ویژه فعالیت قدرتی-استقامتی و هایپرتروفی که کاهش بیشتری را در غلظت ویسفاتین پلاسما به‌دلیل افزایش احتمالی برخی از فاکتورهای بازدارنده از قبیل هورمون رشد نشان می‌دهند، می‌تواند جهت پیشگیری از ابتلا به هایپرانسولینمی مفید باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
