دوره 13، شماره 5 - ( 4-1393 )
جلد 13 شماره 5 صفحات 433-425 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Baziar N, DJafarian K, Shadman Z, Qorbani M, Khoshniat Nikoo M, Razi F. EFFECT OF VITAMIN D SUPPLEMENTATION ON IMPROVING VITAMIN D LEVELS AND INSULIN RESISTANCE IN VITAMIN D INSUFFICIENT OR DEFFICIENT TYPE2 DIABETICS. ijdld 2014; 13 (5) :425-433
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-5260-fa.html
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-5260-fa.html
بازیار نیما، جعفریان کوروش، شادمان ژاله، قربانی مصطفی، خوش نیت نیکو محسن، رضی فریده. بررسی اثر مکمل یاری با ویتامین D بر بهبود سطوح ویتامینD و مقاومت به انسولین در افراد مبتلا به دیابت نوع دو با سطوح ناکافی و کمبود ویتامین D. مجله دیابت و متابولیسم ایران. 1393; 13 (5) :425-433
نیما بازیار1 
، کوروش جعفریان1 ، ژاله شادمان2 ، مصطفی قربانی3 ، محسن خوش نیت نیکو* 4، فریده رضی5
، کوروش جعفریان1 ، ژاله شادمان2 ، مصطفی قربانی3 ، محسن خوش نیت نیکو* 4، فریده رضی5
1- گروه تغذیه بالینی، دانشکده علوم تغذیه و رژیم شناسی
2- مرکز تحقیقات علوم غدد و متابولیسم، پژوهشکده علوم بالینی غدد و متابولیسم
3- گروه پزشکی اجتماعی ،دانشکده پزشکی
4- مرکز تحقیقات علوم غدد و متابولیسم، پژوهشکده علوم بالینی غدد و متابولیسم ،khoshniatmohsen@yahoo.com
5- مرکز تحقیقات دیابت، پژوهشکده علوم بالینی غدد و متابولیسم
2- مرکز تحقیقات علوم غدد و متابولیسم، پژوهشکده علوم بالینی غدد و متابولیسم
3- گروه پزشکی اجتماعی ،دانشکده پزشکی
4- مرکز تحقیقات علوم غدد و متابولیسم، پژوهشکده علوم بالینی غدد و متابولیسم ،
5- مرکز تحقیقات دیابت، پژوهشکده علوم بالینی غدد و متابولیسم
چکیده: (10452 مشاهده)
مقدمه:کمبود ویتامین D در ارتباط با اختلال در ترشح انسولین، عدم تحمل گلوکز و دیابت نوع دو است. این مطالعه با هدف بررسی اثر مکمل‌یاری با 50000 واحد ویتامین D بر بهبود سطوح ویتامین D سرم و مقاومت به انسولین در افراد مبتلا به دیابت نوع دو دارای سطوح ناکافی و کمبود ویتامین D انجام شد.
روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور 81 فرد مبتلا به دیابت نوع دو با سطوح ویتامین D بین 30-10 نانوگرم در میلی‌لیتر شرکت کردند که به‌طور تصادفی و بر اساس جنس به دو گروه مداخله(ویتامین D 50000 IU هفته‌ای یک‌بار) و کنترل(دارونما هفته‌ای یک‌بار) تقسیم شدند. طول مدت مطالعه 8 هفته بود. در ابتدا و انتهای مطالعه پس از 12 ساعت ناشتایی شبانه نمونه خون افراد جمع‌آوری شد و غلظت سرمی گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا و 25 هیدروکسی ویتامین D سرم اندازه‌گیری شد. مقاومت به انسولین نیز از طریق محاسبهHOMA-IR به‌دست آمد.
یافته‌ها:بعد از 8 هفته مکمل یاری با ویتامین D، سطح 25 هیدروکسی ویتامین D در گروه مداخله به‌طور معناداری افزایش یافت و به سطوح نرمال رسید. غلظت گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا و شاخص HOMA-IR در گروه ویتامین D کاهش معناداری یافت اما در گروه دارونما تغییر معناداری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری:دریافت 8 هفته مکمل ویتامین D 50000 IU، هفته‌ای یک‌بار در افراد مبتلا به دیابت نوع دو دارای سطوح ناکافی و کمبود ویتامین D در مقایسه با دارونما می‌تواند سبب بهبود سطوح ناکافی ویتامین D و بهبود کنترل شاخص‌های گلیسمی شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
