دوره 23، شماره 4 - ( 8-1402 )
جلد 23 شماره 4 صفحات 235-225 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zarei M, Nakhzari Khodakheir J. Comparing the Effect of High Intensity Interval Training and Intense Resistance Training on Asprosin and C1q/Tumor Necrosis Factor Related Protein1 Levels in Overweight and Obese Men. ijdld 2023; 23 (4) :225-235
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-6237-fa.html
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-6237-fa.html
زارعی مهدی، نخزری خداخیر جواد. مقایسۀ تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا و مقاومتی شدید بر سطوح آسپروسین و پروتئین 1 مربوط به فاکتور نکروز تومور C1q در مردان دارای اضافه وزن و چاق. مجله دیابت و متابولیسم ایران. 1402; 23 (4) :225-235
1- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه نیشابور، نیشابور، ایران ، Zarei.m8716@yahoo.com
2- گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
2- گروه علوم ورزشی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
چکیده: (664 مشاهده)
مقدمه: فعالیت بدنی و تمرین‌های ورزشی به‌عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از مدیریت و کنترل وزن در افراد دارای اضافه وزن و چاق شناخته می‌شود. هدف از مطالعۀ حاضر مقایسۀ تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و مقاومتی شدید بر سطوح سرمی آسپروسین و پروتئین 1 مربوط به فاکتور نکروز تومور (CTRP1)C1q در مردان دارای اضافه وزن و چاق بود.
روش‌ها: در این مطالعۀ نیمۀ تجربی، 31 مرد دارای اضافه وزن و چاق به‌صورت تصادفی در سه گروه تمرین HIIT (10 نفر)، تمرین مقاومتی شدید (11 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه‌‌های تجربی3 جلسه در هفته به‌مدت 9 هفته به اجرای تمرین‌های HIIT و تمرین‌های مقاومتی شدید پرداختند. قبل و پس از مداخله، جهت اندازه‌گیری غلظت سرمی آسپروسین و CTRP1 از آزمودنی‌ها نمونه‌های خونی به‌عمل آمد. از آزمون تحلیل کواریانس جهت تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها و سطح معنی‌داری 05/0 >P استفاده شد.
یافته‌ها: غلظت آسپروسین در گروه HIIT (013/0 =P) و تمرین‌های مقاومتی شدید (042/0 =P) در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معنی‌داری کاهش یافت. یافته‌های بین گروهی نشان داد که تفاوت معناداری در غلظت CTRP1 بین هیچکدام از گروه‌ها وجود ندارد. غلظت CTRP1 در گروه HIIT در پس‌آزمون در مقایسه با پیش‌آزمون به‌طور معناداری کاهش یافت (032/0 =P).
نتیجه‌گیری: تمرین HIIT و تمرین مقاومتی در مردان دارای اضافه وزن و چاق منجر به کاهش سطوح آسپروسین می‌گردد. با در نظر گرفتن میزان تغییرات آسپروسین، CTRP1 و سایر شاخص‌های تن‌سنجی و نیم رخ لیپیدی، به نظر می‌رسد تمرینات HIIT کارایی بهتری در مردان دارای اضافه وزن و چاق داشته باشد.
روش‌ها: در این مطالعۀ نیمۀ تجربی، 31 مرد دارای اضافه وزن و چاق به‌صورت تصادفی در سه گروه تمرین HIIT (10 نفر)، تمرین مقاومتی شدید (11 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه‌‌های تجربی3 جلسه در هفته به‌مدت 9 هفته به اجرای تمرین‌های HIIT و تمرین‌های مقاومتی شدید پرداختند. قبل و پس از مداخله، جهت اندازه‌گیری غلظت سرمی آسپروسین و CTRP1 از آزمودنی‌ها نمونه‌های خونی به‌عمل آمد. از آزمون تحلیل کواریانس جهت تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها و سطح معنی‌داری 05/0 >P استفاده شد.
یافته‌ها: غلظت آسپروسین در گروه HIIT (013/0 =P) و تمرین‌های مقاومتی شدید (042/0 =P) در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معنی‌داری کاهش یافت. یافته‌های بین گروهی نشان داد که تفاوت معناداری در غلظت CTRP1 بین هیچکدام از گروه‌ها وجود ندارد. غلظت CTRP1 در گروه HIIT در پس‌آزمون در مقایسه با پیش‌آزمون به‌طور معناداری کاهش یافت (032/0 =P).
نتیجه‌گیری: تمرین HIIT و تمرین مقاومتی در مردان دارای اضافه وزن و چاق منجر به کاهش سطوح آسپروسین می‌گردد. با در نظر گرفتن میزان تغییرات آسپروسین، CTRP1 و سایر شاخص‌های تن‌سنجی و نیم رخ لیپیدی، به نظر می‌رسد تمرینات HIIT کارایی بهتری در مردان دارای اضافه وزن و چاق داشته باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
