دوره 17، شماره 3 - ( 12-1396 )
جلد 17 شماره 3 صفحات 124-117 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moradi M, Ravasi A, Khalafi M, Talebi V. The Effect Of A High Intensity Interval Exercise (Hiie) On Hypothalamic Nesfatin-1 Gene Expression Of Diabetic Male Rats. ijdld 2018; 17 (3) :117-124
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-5686-fa.html
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-5686-fa.html
مرادی محمد، رواسی علی اصغر، خلفی موسی، طالبی وحید. تأثیر یک جلسه تمرین تناوبی پُر شدت (HIIE) بر بیان ژن هیپوتالاموسی نسفاتین ـ1 در رت‌های نر دیابتی. مجله دیابت و متابولیسم ایران. 1396; 17 (3) :117-124
محمد مرادی* 
1، علی اصغر رواسی2 ، موسی خلفی3 ، وحید طالبی4
1، علی اصغر رواسی2 ، موسی خلفی3 ، وحید طالبی4
1- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده‌ی تربیت بدنی دانشگاه تهران ، m.moradi13@ut.ac.ir
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده‌ی تربیت بدنی دانشگاه تهران
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده‌ی تربیت بدنی دانشگاه مازندران
4- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده‌ی تربیت بدنی دانشگاه گیلان
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده‌ی تربیت بدنی دانشگاه تهران
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده‌ی تربیت بدنی دانشگاه مازندران
4- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده‌ی تربیت بدنی دانشگاه گیلان
چکیده: (4150 مشاهده)
مقدمه: نسفاتین-1 به‌عنوان پپتیدی که در اشتها و هوموستاز گلوکز دخالت دارد شناخته شده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر فعالیت ورزشی حاد بر بیان ژن نسفاتین-1 در رت‌های دیابتی است.
روش‌ها: در این مطالعه رت‌های نر ویستار دیابتی با STZ ( 12 هفته سن و با وزن 240-220 گرم) به‌کار برده شدند. حیوانات به 4 گروه تمرین تناوبی پُر شدت (HIIE-0) و کنترل (C-0)، (که بلافاصله پس از تمرین کشته شدند) و تمرین تناوبی پُر شدت (HIIE-2) و کنترل (C-2)، (که دو ساعت پس از تمرین کشته شدند)، تقسیم شدند. گروه HIIE با سرعت 25 و 14 متر در دقیقه در 12 تناوب یک دقیقه‌ای به فعالیت روی تردمیل پرداختند.
یافته‌ها: پس از برداشتن هیپوتالاموس، استخراج RNA، RT.PCR انجام شد. از آزمون T مستقل برای تحلیل داده‌ها استفاده و سطح معناداری 01/0 در نظر گرفته شد. فعالیت ورزشی موجب افزایش معنادار بیان ژن در گروه HIIE-0 (001/0P= ) شد اما تغییرات گروه HIIE-2 معنادار نشد (234/0P= ).
نتیجه‌گیری: یک جلسه فعالیت تناوبی پُر شدت موجب افزایش بیان هیپوتالاموسی نسفاتین-1 در رت‌های نر ویستار دیابتی، بلافاصله پس از تمرین می‌شود.
روش‌ها: در این مطالعه رت‌های نر ویستار دیابتی با STZ ( 12 هفته سن و با وزن 240-220 گرم) به‌کار برده شدند. حیوانات به 4 گروه تمرین تناوبی پُر شدت (HIIE-0) و کنترل (C-0)، (که بلافاصله پس از تمرین کشته شدند) و تمرین تناوبی پُر شدت (HIIE-2) و کنترل (C-2)، (که دو ساعت پس از تمرین کشته شدند)، تقسیم شدند. گروه HIIE با سرعت 25 و 14 متر در دقیقه در 12 تناوب یک دقیقه‌ای به فعالیت روی تردمیل پرداختند.
یافته‌ها: پس از برداشتن هیپوتالاموس، استخراج RNA، RT.PCR انجام شد. از آزمون T مستقل برای تحلیل داده‌ها استفاده و سطح معناداری 01/0 در نظر گرفته شد. فعالیت ورزشی موجب افزایش معنادار بیان ژن در گروه HIIE-0 (001/0P= ) شد اما تغییرات گروه HIIE-2 معنادار نشد (234/0P= ).
نتیجه‌گیری: یک جلسه فعالیت تناوبی پُر شدت موجب افزایش بیان هیپوتالاموسی نسفاتین-1 در رت‌های نر ویستار دیابتی، بلافاصله پس از تمرین می‌شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
