مجله

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی تغییرات سطوح TRx-sh/TRx-s2، مقادیر GSH و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل بدنبال 8 هفته تمرین تناوبی شدید با و بدون مکمل سیترات در موش های صحرایی دیابتی انجام شد.
روش‌شناسی: در این مطالعه نیمه تجربی و بنیادی، 50 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به 5 گروه کنترل سالم، کنترل کنترل، انتخابی - ورزش، مصرف مکمل سیترات سدیم و نوشیدنی- مکمل سیترات سدیم تقسیم شدند. در جلسه آموزشی، خونگیری از ورید اجوف شکم جهت مطالعات تحقیقاتی به روش الایزا انجام شد. برای مقایسه گروه های مورد مطالعه از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD در نرم افزار SPSS استفاده شد (05/0≥p).
یافته‌ها: نتایج نشان داد که سطوح TRx-sh/TRx-s2، GSH و TAC در بین پنج گروه پژوهشی تفاوت معنی‌داری داشت (001/0p<). همچنین، نتایج نشان داد که سطوح TRx-sh/TRx-s2، TAC و GSH در گروه شاهد- دیابتی (001/0P<)، دیابتی-ورزش (001/0>P) و گروه مکمل دیابتی (001/0=P) ). و دیابت-مکمل-ورزش (P<0.001) نسبت به گروه کنترل سالم کاهش معنی داری داشت. سطوح TRx-sh/TRx-s2، GSH و TAC در گروه دیابتی-مکمل و دیابتی-مکمل-ورزشی به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل دیابتی افزایش یافت (05/0>P). با توجه به تفاوت میانگین ها، افزایش TRx-sh/TRx-s2، TAC و GSH در گروه دیابتی مکمل بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق می‌توان فرض کرد که مکمل سیترات سدیم در بهبود دیابت مؤثر است و احتمالاً این تأثیر با افزایش TRx-sh/TRx-s2، TAC و GSH اعمال می‌شود.

واژه‌های کلیدی: سیترات سدیم، آنتی اکسیدان تام، گلوتاتیون، تیوردوکسین، دیابت

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---