دوره 17، شماره 6 - ( 7-1397 )
جلد 17 شماره 6 صفحات 299-293 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hajizadeh moghaddam A, Ahmadalizadeh M, Seyrafi R, Aghagolzadeh M, Khanjani S. EFFECT OF NANOCURCUMIN ON OXIDATIVE STRESS INDICES AND TISSUE CHANGES OF SMALL INTESTINE IN DIABETIC MICE. ijdld 2018; 17 (6) :293-299
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-5713-fa.html
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-5713-fa.html
حاجی زاده مقدم اکبر، احمدعلی زاده مرضیه، صیرفی رضا، آقاگل زاده محبوبه، خانجانی صدیقه. اثرنانوکورکومین بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو و تغییرات بافتی مخاط روده باریک در اختلالات گوارشی ناشی از دیابت. مجله دیابت و متابولیسم ایران. 1397; 17 (6) :293-299
1- گروه زیست شناسی، دانشکده‌ی علوم پایه دانشگاه مازندران ، a.hajizadeh@umz.ac.ir
2- گروه زیست شناسی، دانشکده‌ی علوم پایه دانشگاه مازندران
3- گروه پاتوبیولوژی، دانشکده‌ی دامپزشکی دانشگاه تخصصی فناور‌ی‌های نوین آمل
4- دانشکده‌ی علوم زیستی دانشگاه شهیدبهشتی
2- گروه زیست شناسی، دانشکده‌ی علوم پایه دانشگاه مازندران
3- گروه پاتوبیولوژی، دانشکده‌ی دامپزشکی دانشگاه تخصصی فناور‌ی‌های نوین آمل
4- دانشکده‌ی علوم زیستی دانشگاه شهیدبهشتی
چکیده: (3589 مشاهده)
مقدمه: دیابت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های متابولیکی است و از عوارض مهم آن اختلالات لوله گوارش است. طیف گسترده‌ای از مطالعات روی ویژگی‌های فیزیکی شیمیایی و اثرات فارماکولوژیکی کورکومین روی بیماری‌های مختلف نظیر دیابت و سرطان انجام شده است. با وجود این، دسترسی زیستی ضعیف و بی ثباتی کورکومین، کاربردهای بیشتر آن را شدیداً محدود کرده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات نانوکورکومین بر استرس اکسیداتیو و تغییرات بافت روده‌ی باریک در موش‌های دیابتی می‌باشد.
روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، حیوانات به پنج گروه: کنترل، شم، دیابتی (استرپتوزوتوسین با دوز120 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن، به روش درون صفاقی) و گروه‌های دیابتی تیمارشده با نانو کورکومین (دوز 5/7 و 15 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن برای 21 روز) تقسیم شدند. در پایان آزمایش فعالیت آنزیم کاتالاز، سطح مالون دی‌آلدهید در روده‌ی باریک اندازه‌گیری شد. برای ارزیابی بافتی، طول کرک و عمق کریپت روده‌ی باریک مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: مصرف خوراکی نانو کورکومین منجر به افزایش معنا‌دار فعالیت آنزیم کاتالاز (05/0P<) روده‌‌ای و کاهش سطح مالون دی‌آلدهید گردید (001/0P<). همچنین طول کرک در گروه‌های دیابتی تیمار شده با نانوکورکومین افزایش معناداری نسبت به گروه دیابتی نشان داد (05/0P<).
نتیجه‌گیری: یافته‌های حاصل از این مطالعه نشان داد که نانوکورکومین به‌دلیل ویژگی‌های آنتی اکسیدانی، اثر حفاظتی روی اختلالات گوارشی ناشی از دیابت دارد.
روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، حیوانات به پنج گروه: کنترل، شم، دیابتی (استرپتوزوتوسین با دوز120 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن، به روش درون صفاقی) و گروه‌های دیابتی تیمارشده با نانو کورکومین (دوز 5/7 و 15 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن برای 21 روز) تقسیم شدند. در پایان آزمایش فعالیت آنزیم کاتالاز، سطح مالون دی‌آلدهید در روده‌ی باریک اندازه‌گیری شد. برای ارزیابی بافتی، طول کرک و عمق کریپت روده‌ی باریک مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: مصرف خوراکی نانو کورکومین منجر به افزایش معنا‌دار فعالیت آنزیم کاتالاز (05/0P<) روده‌‌ای و کاهش سطح مالون دی‌آلدهید گردید (001/0P<). همچنین طول کرک در گروه‌های دیابتی تیمار شده با نانوکورکومین افزایش معناداری نسبت به گروه دیابتی نشان داد (05/0P<).
نتیجه‌گیری: یافته‌های حاصل از این مطالعه نشان داد که نانوکورکومین به‌دلیل ویژگی‌های آنتی اکسیدانی، اثر حفاظتی روی اختلالات گوارشی ناشی از دیابت دارد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
